Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

venerem aliam Ap

  • 1 pullulo

    āvī, ātum, āre [ pullulus I ]
    1) давать побеги, пускать ростки ( pullulat ab radīce silva V)
    3) развиваться, разрастаться, распространяться (p. incipiebat luxuria Nep)
    4) производить, порождать ( venerem aliam Ap)

    Латинско-русский словарь > pullulo

  • 2 pullulo

    pullulo, āvī, ātum, āre (pullulus), I) intr. ausschlagen, hervorsprossen, -keimen, treiben, A) eig. u. übtr.: a) eig., v. Pflanzen usw., Verg., Colum. u.a. – b) poet. übtr., tot pullulat atra colubris, läßt (aus ihrer Stirn) hervorwimmeln, Verg. Aen. 7, 329. – B) bildl., sich entwickeln, quae (luxuria) iam tum incipiebat pullulare (zu wuchern), Nep. Cat. 2, 3: sors nascentium obitorum loco pullulat, Apul. de mund. 23: unde fluxioris vitae initia (die Keime) pullularunt, Amm. 22, 4, 3: et surgere ac pullulare plus coepit haereticae perversitatis et schismatum venenata pernicies, Cypr. de cath. eccl. unit. 16 in.: quae (genera peccatorum) in ipso divitiarum sinu atque matrice quasi in naturali quodam fomite pullularint, Salv. adv. avar. 2, 14, 69. – II) tr. hervorsprossen lassen, bes. von der Erde, hervorbringen, zeugen, terras Venerem aliam pullulasse, Apul.: tamquam silvam ex se (v. Bäumen), Ambros.: aperiatur terra et pullulet salvatorem, Lact.: oviparos pullulat fetus, Fulg. Vgl. Bünemann Lact. 4, 12, 9. Hildebr. Apul. met. 4, 28. Muncker Fulg. myth. 1, 12. p. 45.

    lateinisch-deutsches > pullulo

  • 3 pullulo

    pullulo, āvī, ātum, āre (pullulus), I) intr. ausschlagen, hervorsprossen, -keimen, treiben, A) eig. u. übtr.: a) eig., v. Pflanzen usw., Verg., Colum. u.a. – b) poet. übtr., tot pullulat atra colubris, läßt (aus ihrer Stirn) hervorwimmeln, Verg. Aen. 7, 329. – B) bildl., sich entwickeln, quae (luxuria) iam tum incipiebat pullulare (zu wuchern), Nep. Cat. 2, 3: sors nascentium obitorum loco pullulat, Apul. de mund. 23: unde fluxioris vitae initia (die Keime) pullularunt, Amm. 22, 4, 3: et surgere ac pullulare plus coepit haereticae perversitatis et schismatum venenata pernicies, Cypr. de cath. eccl. unit. 16 in.: quae (genera peccatorum) in ipso divitiarum sinu atque matrice quasi in naturali quodam fomite pullularint, Salv. adv. avar. 2, 14, 69. – II) tr. hervorsprossen lassen, bes. von der Erde, hervorbringen, zeugen, terras Venerem aliam pullulasse, Apul.: tamquam silvam ex se (v. Bäumen), Ambros.: aperiatur terra et pullulet salvatorem, Lact.: oviparos pullulat fetus, Fulg. Vgl. Bünemann Lact. 4, 12, 9. Hildebr. Apul. met. 4, 28. Muncker Fulg. myth. 1, 12. p. 45.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pullulo

  • 4 pullulo

    pullŭlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [1. pullulus].
    I.
    Neutr., to put forth, sprout out, come forth.
    A.
    Lit., of plants and animals:

    pullulat ab radice,

    Verg. G. 2, 17:

    quo laetius pullulent (vites),

    Col. 4, 27, 1.— Of animals, to bring forth young:

    tot pullulat atra colubris,

    Verg. A. 7, 329.—
    B.
    Trop.:

    pullulare incipiebat luxuria,

    to spread, grow, increase, Nep. Cat. 2, 3:

    sors nascentium obitorum loco pullulat,

    App. Mund. 23, p. 68, 12; cf. Amm. 22, 4, 3; Cypr. Cath. Eccl. Un. 16 init. —
    II.
    Act., to bring forth, produce:

    terras Venerem aliam pullulasse,

    App. M. 4, p. 301:

    aperiatur terra, et pullulet salvatorem,

    Lact. 4, 12, 9:

    fetus,

    Fulg. Myth. 1, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > pullulo

  • 5 temero

    tĕmĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [id.; prop. to treat rashly; hence, pregn.], to violate, profane, defile, dishonor, disgrace, desecrate, pollute:

    temerare violare sacra et contaminare, dictum videlicet a temeritate,

    Fest. p. 365 Müll, (mostly poet.; sometimes in post-Aug. prose;

    syn., scelero, polluo): sacra deae,

    Tib. 3, 5, 7:

    hospitii sacra,

    Ov. H. 17, 3:

    Cereale nemus securi,

    id. M. 8, 741: templa Minervae, Verg. A. 6, 840:

    arae, foci, deum delubra, sepulcra majorum temerata ac violata,

    Liv. 26, 13, 13;

    delubra oculis profanis,

    Claud. B. G. 102;

    sacra deo vasa,

    Sulp. Sev. Chron. 2, 6, 5;

    sacraria probro,

    Ov. M. 10, 695:

    patrium cubile,

    id. ib. 2, 592; 15, 501; cf.:

    thalamos pudicos,

    id. Am. 1, 8, 19:

    eandem Juliam in matrimonio Agrippae,

    Tac. A. 1, 53; id. H. 3, 80:

    Venerem maritam,

    Ov. H. 15 (16), 283; cf.:

    temerata Auge,

    id. ib. 9, 49:

    vi aliam,

    App. M. 1, p. 106, 9:

    conjugale praeceptum,

    id. ib. 5, p. 162, 19:

    fluvios venenis, Ov M. 7, 535: dapibus nefandis Corpora,

    id. ib. 15, 75:

    aures incestis vocibus,

    id. Tr. 2, 503:

    nubila volatu (Perseus),

    Stat. Th. 3, 463; cf.

    Alpes (Hannibal),

    Sil. 15, 532:

    litus,

    Luc. 3, 194: castra infausta temerataque, dishonored by the crime of mutiny, Tac. A. 1, 30:

    trux puer et nullo temeratus pectora motu,

    Stat. Achill. 1, 302;

    temerata est nostra voluntas,

    Ov. M. 9, 627:

    puram fidem,

    id. P. 4, 10, 82.

    Lewis & Short latin dictionary > temero

См. также в других словарях:

  • DII — ingenii ab Unius notitia exerrantis figmentum, tot fuêre apud Gentiles, quot deprehendêrunt vel usui suo, vel terrori, vel admirationi apta instrumenta; omisso Eo, qui solus horum Auctor, naturâ suâ invisibilis, per visibilia haec sua opera ipsis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TALORUM Lusus — in cenis Veter. frequens. Sueron. Aug. c. 71. Inter cenam lusimus γεραντικῶς talis enim iactatis, ut quisque canem aut senionem miserat, in singulos talos singulos denarios in medium conferebat, quos tollebat universos, qui venerem iecerat. Hinc… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAPUT — I. CAPUT Iovi apud Gentiles sacrum, veluti Sapientiae officina. Hoc Romani olim non intexêre, in urbe incedentes, nullumque pilei, petasi, causiae vel alîus tegminisusum, nisi extra urbem in peregrinatione, novêre, ut Lipsius docet: Ita namque… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DIES — I. DIES Nicanoris, Festum Iudaeorum, de quo infra in voce Iudith. Diespiter, Iuppiter, quasi diei, i. e. lucis pater, uti Macrob. interpretatur. Hostat. l. 1. Carm. od. 34. v. 5. Namque Diespiter Igni corusco nubila dividens. Et idem l. 3. Carm.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DOS — illud proprie, quod matitus cum uxore accipit. Doarium vero Dotarium, Dotalitium, etc. quod, in remunerationem dotis, reportat uxor. Prius Graeci φερνην` et προῖκα, posterius ἀντιφέρναν et ἕδνον item ὐπόβολον nuncupant, quod romani, uxoribus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MINERVA — I. MINERVA sapientiae, et bonarum omnium artium dea, ex Iovis cerebro sine matre procreata: Quô commentô significare voluerunt Poetae, bonarum artium disciplinas, humani ingenii non esse inventum, sed ex Iovis cerebro, h. e. inexhausto divinae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SARACENI — populi Arabiae, Agareni, et Ismaelitae quoque dicti, quod ab Agare et Ismaele descenderint: quamvis a Chasluim, uno ex Caini posteris, originem illorum quidam arcessant. A voce Arabica, quae vagum et latronem denotat. Saeculô 5. primum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SYRIA — provincia maxima Asiae, inter Ciliciam et mare Syrium ad occasum et Mesopotamiam ad ortum, Euphrate fluv. hanc disterminante, illam monte Amanô: cui Armenia minor incumbit ad Arctos, ad meridiem vero Arabia deserta, et Palaestina; (quae apud Ptol …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TESSERA — I. TESSERA Militaris, Plamaedis inventum, Plin. l. 7. c. 56. tabella erat inscripta, quae Sole occiduô a Tribuno accepta ferebatur ad signorum Principes, rursumque ad Tribunum redibat, unde is omnibus datum esse signum cognoscebat, necedum se… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»